Jedna z ras psów, należąca do sekcji psów molosowatych w typie górskim.
Według klasyfikacji FCI nie podlega próbom pracy.
Rys historyczny
Pochodzenie rasy nie jest dokładnie znane, najbardziej prawdopodobną wydaje się hipoteza, iż Rzymianie przyprowadzili ze sobą w Alpy molosy,
które w odmiennych warunkach klimatycznych i na skutek krzyżowania z rodzimymi rasami wytworzyły dwa typy psów: lżejszy,
od którego pochodzą wszystkie szwajcarskie psy pasterskie, i cięższy, od którego wywodzi się m.in. bernardyn.
Budowa
Są to psy bardzo wysokie, szerokie, o potężnym kośćcu i dużej masie.
Pierwotne psy były nieco mniejsze gdyż dochodziły do wagi 50 kg.
Zdarzają się przypadki bernardynów o masie nawet 100 - 130 kilogramów.
Szata i umaszczenie
Bernardyny są łagodnymi, wiernymi i przyjacielskimi psami. Znane ze swojej lojalności, spokoju, tolerancji w stosunku do innych zwierząt oraz dzieci.
Bardzo skore do zabawy, niezależnie od wieku. Wyróżniają się wysoką inteligencją, dobrze wychowane są bardzo posłuszne.
Bardzo przywiązują się do swoich właścicieli - zazwyczaj stają w ich obronie, gdy grozi im jakiekolwiek niebezpieczeństwo.
Użytkowość
Psy tej rasy są wykorzystywane w ratownictwie górskim (wykorzystywane są głównie krótkowłose) i w poszukiwaniach rożnego typu.
Hoduje się je też jako psy stróżujące bądź domowe.
Ciekawostki
Najsławniejszym bernardynem był Barry, który ratował ludzi na przełęczy św. Bernarda.
Legenda głosi, że uratował on 40 osób, a zginął przy uratowaniu 41.
Pomnik tego psa znajduje się w Cimetiere des Chiens, a jego ciało prezentowane jest w Muzeum Historii Naturalnej w Bernie
W amerykańskim filmie Beethoven głównym bohaterem jest pies rasy bernardyn.