Jedna z ras psów, będąca odmianą owczarka niemieckiego. Hodowana specjalnie ze względu na białe umaszczenie, które nie jest akceptowalne
we wzorcu owczarka alzackiego, które nie jest akceptowalne we wzorcu owczarka alzackiego.
Rys historyczny
Rasa została uznana przez FCI. Jej pochodzenie nie jest w pełni udokumentowane. Pierwsze doniesienia związane z białymi owczarkami pochodzą z XIX wieku;
Psy te były ponoć popularne na dworze Habsburgów.W roku 1882, na wystawie psów w Hanowerze, zaprezentowano jednolicie białego,
krótkowłosego owczarka o imieniu Greiff (ur. 1879).Niestety obecnie nic nie wiadomo o jego przodkach.
W latach 20. XX wieku owczarki trafiły do Stanów Zjednoczonych i Kanady. Około roku 1970 pierwsze egzemplarze zostały importowane do Szwajcarii.
Budowa
Biały owczarek szwajcarski to pies średniego wzrostu, silny i dobrze umięśniony
o eleganckiej i harmonijnej budowie, sylwetka zamknięta w prostokącie.
Szata i umaszczenie
Umaszczenie jest białe, ale nie albinotyczne; szata zarówno krótko-, jak i długowłosa; włos gęsty i dobrze przylegający,
bogate włosy okrywowe z podszerstkiem; krótki włos na kufie, części twarzowej głowy oraz przedniej stronie kończyn,
dłuższy na szyi oraz tylnej stronie kończyn.
Użytkowość
Pies wszechstronnie użytkowy, sprawdzający się w roli towarzyszącego psa rodzinnego, szczególnie dla rodzin posiadających dzieci,
gdyż rasa ta charakteryzuje się tolerancją wobec dzieci oraz innych zwierząt. W Ameryce Północnej używany jest jako pies policyjny,
wojskowy, pies stróżujący, pies - przewodnik ociemniałych, pies lawinowy, pies tropiący czy pasterski.
Zachowanie i charakter
Biały owczarek jest odważny, ale nie agresywny, pełen temperamentu i zapału do pracy, szybko uczący się nawet skomplikowanych zadań.
Jest spokojny i pewny siebie, a w stosunku do obcych zachowuje dystans. Wierny wobec jednego pana, czujny i bystry.
Uchodzi za psa bardziej zrównoważonego niż owczarek niemiecki, ale i znacznie bardziej wrażliwego na stosowanie kar w procesie wychowania.